ذخیره­سازی انرژی الکتروشیمیایی در مقیاس بزرگ یکی از چالش­های اصلی فناوری در حال حاضر است. جامعه علمی در دانشگاه و صنعت در سراسر جهان به طور جدی در حال بررسی مفاهیم مختلف باتری­های قابل شارژ جایگزین در کنار باتری­های پیشرفته لیتیوم یونی است، به عنوان مثال، باتری­های حالت جامد، باتری های لیتیوم-سولفور یا باتری های منیزیم-گوگرد. که می­توانند در جنبه­های مختلف از باتری­های لیتیوم-یون بهتر عمل کنند. اغلب، این مفاهیم همچنین انرژی­های نظری بسیار بالایی را در هر جرم یا حجم وعده می­دهند. با این حال، از آنجایی که مقادیر نظری توسط پارامترهای متعددی مستقیماً به مقادیر انرژی عملاً قابل دستیابی تبدیل نمی‌شوند، شکاف‌های بین ظرفیت‌ها و ولتاژهای عملی در مقایسه با مقادیر نظری برای هر سیستم متفاوت است [۱].

چگالی انرژی نظری بالاترین مقدار انرژی­ای است که یک باتری می­تواند بر اساس ترکیب، ویژگی­ها و مواد استفاده شده در آن ذخیره کند. این کمیّت معمولا بر اساس واکنش­های ایده­آل الکتروشیمیایی شارژ و تخلیه محاسبه می­شود. به عنوان مثال:

چگالی انرژی نظری را می­توان با استفاده از معادله واکنش مواد فعال و تغییرات انرژی آزاد آن (ΔG۰) محاسبه کرد. به عنوان مثال، در واکنش زیر [۲]:

                                      ΔG۰ = -۴۳۲ kJ  

به دلیل این که ۲ فاراد الکترون در این واکنش شرکت می­کنند، ظرفیت الکتریکی (Q) به این صورت محاسبه می­شود:

Q = nF = 2 × ۹۶۴۸۵                               Q = 53.6 Ah  

و نیروی محرکه الکتریکی به این نحو محاسبه خواهد شد:

V۰ = ΔG۰/nF = 432 000 /(2 × ۹۶۴۸۵)               V۰ = ۲.۲۴ V  

و انرژی الکتریکی:

W = QV۰ = ۵۳.۶ Ah × ۲.۲۴ V                                      W = 120.0 Wh  

این مقدار با تقسیم بر وزن کل مواد فعال، چگالی انرژی نظری را به شرح زیر خواهد داد:

w = 120.0 Wh /(2 ×۶.۹۴ + ۳۲.۰۷) g                      w= 2610 Wh/kg  

از سوی دیگر، چگالی انرژی عملی مقدار انرژی واقعی قابل استخراج از باتری در شرایط واقعی است. چگالی انرژی نظری و عملی به دلیل وجود پارامترهایی مانند افت و خیزهای دمایی، مقاومت داخلی باتری، و شکاف عملکرد مواد فعال است. این شکاف عملکردی ماده فعال ناشی از دو عامل است [۳]:

  1. حین تخلیه باتری، لیتیوم نمی‌تواند به طور کامل وارد لایه­های ماده فعال شود و مقداری از ظرفیت ماده فعال دست نخورده باقی می­ماند.
  2. عملکرد باتری – به عمد – محدود می­شود تا از استخراج کامل یون­های لیتیوم از کاتد در طول فرآیند شارژ جلوگیری شود. تا ساختار کاتد دچار آسیب کم­تری شود.

منابع:

[۱]    J. Betz, G. Bieker, P. Meister, T. Placke, M. Winter, R. Schmuch, Theoretical versus Practical Energy: A Plea for More Transparency in the Energy Calculation of Different Rechargeable Battery Systems, Adv. Energy Mater. 9 (2019) 1900761. https://doi.org/10.1002/aenm.201900761.

[۲]    M. Ue, K. Sakaushi, K. Uosaki, Basic knowledge in battery research bridging the gap between academia and industry, Mater. Horizons. 7 (2020) 1937–۱۹۵۴. https://doi.org/10.1039/D0MH00067A.

[۳]    M.D. Radin, S. Hy, M. Sina, C. Fang, H. Liu, J. Vinckeviciute, M. Zhang, M.S. Whittingham, Y.S. Meng, A. Van der Ven, Narrowing the Gap between Theoretical and Practical Capacities in Li-Ion Layered Oxide Cathode Materials, Adv. Energy Mater. 7 (2017) 1602888. https://doi.org/10.1002/aenm.201602888.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *